Johannes Pieter van Wisselingh kunstwerk • schilderij • voorheen te koop Gezicht op Rhenen

De in 1812 geboren Johannes Pieter van Wisselingh had als schilder in de omgeving van Rhenen al een zekere reputatie opgebouwd toen hij in 1840 bij Schelfhout in de leer kwam om zich verder te bekwamen in het schilderen van landschappen. Vier jaar later verliet hij Den Haag weer om zich te vestigen in Renkum en vervolgens vertrok hij in 1848 voorgoed naar Utrecht. Het oeuvre van Van Wisselingh bestaat naast bos- en heidegezichten grotendeels uit panoramische zomerlandschappen, die hij combineerde met een voorkeur voor topografische details. Zo zijn van hem gezichten op Haarlem, Voorburg, Heelsum, Arnhem en Amersfoort bekend. Wat compositie betreft zijn ze sterk verwant aan het werk van Schelfhout. De voorstelling wordt doorgaans links en rechts afgesloten door aandachttrekkende beeldelementen. Diepte creëert hij door een hoog gezichtspunt en wisselende zones van licht en schaduw, die onderbroken worden door boomgroepen, figuren en gebouwen. In de eerste helft van de 19e eeuw bestond er een voorkeur voor dit soort panoramische landschappen; ook in het oeuvre van Schelfhout en Leickert zijn ze ruim vertegenwoordigd. In het hier afgebeelde Gezicht op Rhenen is er vermoedelijk sprake van een samenspel van fantasie en werkelijkheid. Vanaf een hoogte kijkt de toeschouwer op het stadje aan de Rijn. Boven de daken verheft zich de markante toren van de Cunerakerk, door Van Wisselingh meerdere malen verbeeld. Rechts daarvan staat de Panoramamolen.