De Amsterdammer Sal Meijer wordt tot de grootste naïeve schilders van Nederland gerekend. Hij was van beroep diamantslijper en bewaarde het schilderen voor de avond en vrije uren. Na 1914 maakte hij van het schilderen zijn beroep. Hij schilderde Amsterdamse stadsgezichten, dieren, stillevens en landschappen in een techniek die hij zijn leven lang gebruikte. Om de werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen bracht hij de verf in minuscule stippen op het doek, soms in meerdere dunne lagen over elkaar, waarbij hij het pigment vermengde met vernis. Mensen schilderde hij zelden. In 1930 verhuisde de schilder naar Blaricum.