De Amsterdamse schilder Piet van Wijngaerdt wordt, samen met Henri Le Fauconnier, beschouwd als de theoretische grondlegger van de Bergense School. Hij schilderde landschappen, figuren en krachtige stillevens in een kubistisch-expressionistische stijl, waarbij onverwachte kleurcontrasten en de werking van licht en donker een belangrijk uitdrukkingsmiddel waren. Voor zijn bloemen koos hij sprekende vormen zoals de amaryllis, lelie, spinchrysant en gladiool. Voor zijn landschappen vond hij meestal inspiratie in het boerenland ten zuiden van Amsterdam. Na 1941 werkte de schilder meestal in en rond Abcoude.