Al op 13-jarige leeftijd is de Müncher kunstenaar Max Rimböck in de ‘Alten Pinakothek’ te vinden om Titiaans ‘Madonna met Kind’ na te tekenen. Vijf jaar later begint hij zijn studie op de kunstacademie, maakt hij verschillende reizen door Europa en sluit zich aan bij de Münchner kunstenaarsvereniging. Zijn oeuvre is veelzijdig: van portretten en landschappen tot historiestukken en heiligenvoorstellingen. Van de abstracte stijl die zijn tijdgenoten omarmden moest Rimböck weinig hebben. Hij verzette zich tegen de nieuwe kunststromingen en werd zich er, in eigen woorden, ‘meer en meer van bewust, dat de hoofdtaak van kunst moet zijn de mens vreugde te verschaffen’. Die vreugde lag wat hem betreft in het impressionisme, waarin hij kiest voor heldere kleuren en aansprekende onderwerpen.