Jules Chapon schilderde zeker de eerste twintig jaar van zijn loopbaan landschappen in figuratieve en naïef-realistische stijl, voortbordurend op de schilderlessen van de Haarlemmers Henry Boot en Kees Verwey. Na 1956 ging Chapon over tot abstractie, vooral onder invloed van de Cobra-beweging. Hij kwam daarmee in aanraking via zijn vrouw Polly, die samen met Eva Bendien dat jaar de Galerie Espace in Haarlem was begonnen. Hun eerste expositie was er een van Cobra-kunstenaars, die tevoren door Bendien en Jules Chapon in Parijs waren bezocht. Vanaf de jaren zestig werkte Chapon ook als monumentaal kunstenaar en ontwierp hij glas in lood ramen en stalen wanden met glinsterend glas, die illustratief zijn voor zijn optimistisch geloof in de wederopbouw van Nederland.