Jan van der Kooi behoort tot de kring van Noord-Nederlandse realisten, schilders die studeerden aan de Groningse Academie Minerva en waarneming als hun belangrijkste inspiratiebron zien. Van der Kooi werd vooral gevormd door zijn leermeester Matthijs Röling. Zijn oeuvre omvat landschappen, stillevens, portretten, naakten en dieren. In zijn vroege stillevens, veelal gekenmerkt door een donkere achtergrond, richt Van der Kooi zich op de uitwerking van de voorwerpen, de stofuitdrukking, lichtval en kleuren. De laatste jaren zijn ruimte en licht steeds vaker het onderwerp van zijn schilderijen. De kunstenaar maakte ook naam als tekenaar. Tekenen is voor hem de beste manier van kijken en ligt ook aan de basis van zijn schilderkunst.