Henri van de Velde werd in 1896 in Amsterdam geboren, waar hij les kreeg van H.M. Krabbé. Belangrijk voor zijn ontwikkeling was een verblijf in Florence (1920-1925), waar hij kennismaakte met de vroege Italiaanse schilderkunst. Terug in Nederland koos hij, als reactie op de zeer persoonlijke stijl van het impressionisme en expressionisme, voor een objectief-gedetailleerde weergave van de natuur, in de traditie van Jan van Eyk en Jeroen Bosch. Aanvankelijk schilderde Van de Velde composities met dieren, later bijna uitsluitend symbolistische Bijbelse en mythologische voorstellingen.