François Flameng, zoon van een bekende Parijse graveur, was een veelgevraagde schilder in de decennia voor en na 1900. Aanvankelijk werd hij geroemd om zijn genreschilderijen, vooral van het vermaak en het goede leven in de 18e eeuw, en zijn complexe en elegante portretten. Hij gaf les aan de Académie des Beaux-Arts in Parijs en exposeerde vanaf 1873 regelmatig op de Salon. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd hij bekend door het vastleggen van de strijd in schilderijen en tekeningen.