De beeldhouwer Ferdinand Lepcke werd bekend met zijn sierlijke vrouwelijke naakten, die als de ideale plastische creatie van ‘schoonheid in de vorm van het onthulde vrouwelijke lichaam’ werden beschouwd. Aanvankelijk deed hij dat in de neobarokke stijl van de Berlijnse School, vanaf de jaren 90 in art nouveau stijl. Hij studeerde aan de kunstacademie van Berlijn en kreeg op 27-jarige leeftijd van de Pruisische Academie voor Beeldende Kunsten een studiebeursjaar in Rome. Al tijdens zijn tijd aan de academie maakte Lepcke ‘salonbronzen’ voor de verkoop op de kunstmarkt. Hiervoor maakte hij, met behulp van gipsmodellen, afgietsels in diverse formaten en materialen. Daarnaast behoorden portretbustes en monumentale sculpturen tot zijn vaste repertoire. Tot zijn meest geprezen salonsculpturen behoren de kussende en omhelzende paren, waarvan een serie werd bekroond op de Wereldtentoonstelling van 1904 in St. Louis.