De keuze van Frank

Een schilderijenliefhebber feliciteerde mij met het goedbedoelde compliment dat “dit wintertje net zo mooi is als een Louis Apol“, dacht ik: die moet hier nog eens met andere ogen naar gaan kijken. Hij bedoelde misschien wel Willem Witsen. Als je van Witsen houdt, houd je ook van dit verstilde wintertje, eerst gezien en geschetst ergens in Holland. Hadden wij van Witsen maar liefst 10 werken, waaronder drie Edese taferelen, van Philip Zilcken hadden wij in al die jaren maar één werk. En nu een wintertje, hoe eenvoud zo’n waarachtige schoonheid kan bezitten. Er ligt veel betekenis in verborgen. Het riep op tot het schrijven van een vers, dat nu ook op de site van dichteres Coby Poelman te vinden is. Van haar krijg ik altijd, waarvoor met veel dank, per kerende post wat tips hoe ik het beter kan dichten.

Waar eenvoud leeft

Kraaienpoten, vossensporen
prenten in de sneeuw,
een aftands hekje lijkt verloren,
dromend over een vorige eeuw.

Markante oude poldermolen,
opmaat naar een stil gehucht
waar eenvoud leeft, verscholen
onder een rafelig lint avondlucht.